Orientacje seksualne

reigai

skoro będzie narażone na obelgi i przykrości ze strony rówieśników, to mamy trwać do końca świata i jeden dzień dłużej w takim średniowieczu, czy będziemy robić cokolwiek, żeby zmienić rozumowanie ludzi? nie stanie się to dzisiaj, jutro, nawet za dziesięć lat, ale może (a raczej na pewno) dzięki dzieciakom wychowanym przez pary homoseksualne, które w przyszłości staną się CEO jakiejś wielkiej firmy lub świetnymi lekarzami chociaż jedna osoba stwierdzi, że homoseksualizm to nie choroba i zacznie akceptować związki jednopłciowe, to moim zdaniem jest to gra warta świeczki.

nie sądzę, żeby jakiekolwiek dziecko wychowane w takiej rodzinie będzie miało to rodzicom za złe, kiedy dorośnie. takie osoby jak nikt wiedzą, co to tolerancja i akceptacja drugiego człowieka mimo wszystko. W takich momentach przydaje się też Glee - dla mnie to jest wielki krok do przodu, jeżeli w purytańskiej Ameryce główna postać w serialu została wychowana przez dwóch ojców i chociaż zapewne wszyscy wkoło wiedzą, to dla nikogo nie jest to nic dziwnego.

aggy

Hazine

Jak najbardziej jestem za. Znam kilku homoseksualistów i nie ma w nich nic dziwnego. Są to normalni ludzie, nawet bym powiedziała, że fajniejsi od heteroseksualistów. Bardziej tolerancyjni i kochani.

Co do ślubu i adopcji również jestem jak najbardziej za. Argumentów wymieniać nie będę, bo już padły, "z ust" osób których zdanie podzielam.

mazak.

nie znam nikogo o preferencjach homo czy bi. a chciałabym. ktoś wspominał, że pary homoseksualne mają coś w sobie, że miło się na nie patrzy. dokładnie. mój otp ever to para homoseksualna. w każdym serialu, w którym występuje taki związek zawsze im kibicuję.
małżeństwa? proszę bardzo, nie wiem, czemu w ogóle robi się taką aferę z małżeństw homoseksualnych. co to w ogóle za różnica?
aczkolwiek co do adopcji dziecka, to wydaje mi się nieco bardziej skomplikowane. i wcale nie dlatego, że uważam iż twój ojców nie da rady wychować dziecka. wręcz przeciwnie. uważam, że neil patrick harris i jego facet są świetnymi ojcami. tak samo jak ricky martin. chodzi mi raczej o fakt, że w polsce to jeszcze przez długi, długi czas będzie męką dla dziecka. a o dziecku powinniśmy w tym wypadku myśleć najpierw, nie o tym, czy ta para zasługuje na to, czy też nie. bo pewnie zasługuje. ale nawet najfajniejsi, najbardziej kochający rodzice mogą nie być wystarczający, jeśli środowisko zrobi ci z życia piekło. ktoś coś wspominał o życiu w średniowieczu. nie powinniśmy żyć w średniowieczu, ale myślę że niewinne dzieci nie powinny być wystawiane jako takie mięso armatnie, które ma być powodem do zmiany poglądów ludzi. niech zmieniają poglądy w oparciu o inne dowody.

adka.

Jestem jak najbardziej osobą tolerancyjną. Uważam, że każdy ma prawo kochać, założyć rodzinę, ma prawo do szczęścia, bez wyjątku. Znam osoby homoseksualne, wiem, że niektóre pary mają dzieci, w Polsce nie jest to legalne, ale na szczęście dla nich mieszkają gdzie indziej. Mam nadzieję, że w Polsce może coś się zmieni w tym kierunku. Ludzie teoretyzują, gdybają, jak dzieciom będzie w rodzinie, gdzie jest dwóch ojców albo dwie matki, ale tak naprawdę nikt nie może tego wiedzieć. Różne są środowiska, na różnych ludzi się trafi.

Znajomy mojej rodziny jest gejem, już dawno wziął pod opiekę maleńką dziewczynkę, dzisiaj ma już 8 lat i jest bardzo wesołą, szczęśliwą, ambitną osobą. Nigdy nie doświadczyła wyśmiewania czy jakichkolwiek innych objawów nietolerancji czy negatywnych skutków tego, że jest wychowywana przez dwóch ojców. Pewnie - pytała o mamę, ale jej wytłumaczyli, gdy trochę podrosła, zrozumiała. Była w domu dziecka, ale została obdarzona miłością, uczuciem, troską, dostała dom, który stał się jej azylem. To jest dla niej ważne. Fakt posiadania rodziny, a nie zwraca uwagi na to, że nie ma mamy. I być może wyprzedzę Wasze kolejne pytania... nie krępuje się swoich ojców, może z nimi pogadać o wszystkim, oni nie są idiotami, wiedzą, że dziewczyna ma swoje potrzeby, pytania, na które w pewnym czasie jej dojrzewania trzeba będzie odpowiedzieć. Są świadomi trudności, jakie mogą ich spotkać, ale są szczęśliwi. A oto w życiu chodzi.